Algemeen

 

Agenda

 

Terugblik Wapenpas 2010

 

Eedele speysen

 

Gedicht van St.Joris

 

So syn wy gemaniert

 

Ter leeringhe ende vermaeck

 

Van boecxskens en wat dies meer sy

 

Van vechtkonst ende ridderlyckheit

 

Wie syn wy

 

Links

 

Herberg "Het Gelag van Isidorus"

 

Contact

 

Foto's VGSJ 2008

 

Voor informatie info@vgsj.nl

 

Veel plaatjes kunt u uitvergroten door er op te klikken

Lees verder

Het meest schrijnende voorbeeld van achterstelling was dat bastaardkinderen uitgesloten werden om te participeren in het gildewezen. Pas in 1731 werd het gildewezen verboden bastaarden uit te sluiten.

Ook in sociaal opzicht werden buitenechtelijke kinderen gediscrimineerd, want hoewel het in sommige gebieden mogelijk was zich in sociaal opzicht te rehabiliteren door het sluiten van een geschikt huwelijk, was het in Gottingen juist zo dat een verbintenis met een bastaard erin resulteerde dat beide huwelijkspartners hun burgerrechten verloren.

Alles bij elkaar opgeteld, is het niet verwonderlijk dat er in de middeleeuwen verhoudingsgewijs veel buitenechtelijke kinderen te vondeling werden gelegd.

 

Om van te houden

Om na het voorafgaande te onderstrepen dat de middeleeuwer wel degelijk van zijn kinderen hield, wordt de Franciscaner Petrus Allegro geciteerd, die rond 1260 al zei: "Natuurlijk houdt de mens van zijn nakomelingen: dat zie je immers ook bij alle dieren en zelfs bij de minderwaardigste schepsels op aard..."

Maar de liefde voor de kinderen mocht ook weer niet groter zijn dan de eigenliefde en de liefde voor God.

Trouwens: van de talrijke bedelkinderen hield helemaal niemand.

Behalve gelieft, werden kinderen ook dikwijls als lastig ervaren. Bartholomaeus Anglicus (ca. 1250) en Eustache Deschamps (1346-1407) waren het al roerend met elkaar eens: Kinderen waren alleen maar geschreeuw en gestink. Ze moesten gekleed en gevoed worden, je moest altijd opletten dat ze niet zouden vallen. Ze werden ziek, gingen dood of kwamen in de gevangenis. Ze gedroegen zich slecht, ze hielden alleen maar van spelen en andere zinloze tijdverdrijven, ze konden geen geheimen bewaren, ze krijsten en jankten, ze dachten alleen maar aan eten en ze maakten zich direct weer vuil zodra ze gewassen waren.

 

Kinderkleding

De schrijver veronderstelt dat de manier waarop adellijke kinderen op schilderijen als kleine volwassenen worden afgebeeld alleen maar te maken zou hebben met de rol die ze in hun latere leven toebedeeld zouden gaan krijgen.